فقر و نابرابری در بسیاری از مواقع در کنار هم می‌آیند اما وقتی مفهوم اقتصادی آنها را بررسی می‌کنیم می‌بینیم که تفاوت جدی بین آنها وجود دارد که می‌تواند تعیین کننده باشد.
برخلاف آنچه بسیاری از مردم فکر می‌کنند، فقر و نابرابری یک چیز نیستند. به بیان ساده، فقر وضعیتی را توصیف می کند که در آن فرد پول کافی برای رفع نیازهای اولیه خود را ندارد. دو نوع فقر اصلی عبارتند از: یک: فقر مطلق که در آن سطح درآمد مشخصی را تعیین می‌کنیم و می گوییم کسانی که درآمد کمتری دارند فارغ از اینکه در کجا زندگی می کنند فقیر محسوب می شوند. بانک جهانی چنین معیاری برای فقر دارد که آخرین بار در اکتبر سال 2015 به روز شد و در حال حاضر درآمد روزانه یک دلار و نود سنت است.
دو: فقر نسبی، که وابسته به مکان است و اساساً وضعیتی را توصیف می کند که نمی توانید نیازهای اساسی خود را در مورد موقعیت مکانی خود تامین کنید. به عنوان مثال، شخصی که روزانه پنج دلار درآمد دارد، ممکن است در بسیاری از کشورهای آفریقایی، اما نه در آلمان، از عهده هزینه های اولیه از جمله محل زندگی برآید. بنابراین آستانه فقر نسبی در آلمان بالاتر است.
در مقابل، نابرابری اقتصادی به ثروت درآمدی یا هر چیز دیگری اشاره دارد که به طور نابرابر توزیع می شود. به عنوان یک مثال بسیار ساده، فرض می کنیم که کشور A دارای صد هزار شهروند است که پنجاه هزار نفر روزانه یک دلار درآمد دارند و پنجاه هزار نفر دیگر روزانه دو دلار درآمد دارند. به عبارت دیگر، پنجاه درصد از شهروندان کشور A زیر خط فقر بانک جهانی زندگی می کنند. حالا اگر سال آینده اتفاق مثبتی بیفتد و شهروندان با یک دلار درآمد سابق، دو دلار درآمد داشته باشند، در حالی که افراد با ۲ دلار درآمد سابق، ده دلار درآمد داشته باشند، چه می‌شود؟
هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، این دو شاخص داستان را به طرق مختلف بیان می کنند. زیرا از طرفی حالا که همه روزانه دو دلار یا بیشتر درآمد دارند، فقر کاملاً از بین رفته است، اما، درآمد نیمی از شهروندان دو برابر شده است و نیمی دیگر پنج برابر. بنابراین در حال حاضر نابرابری بیشتر از قبل وجود دارد، علیرغم اینکه همه پول بیشتری به دست می آورند.
